Baku was wat mij betreft opnieuw een verbetering ten opzichte van Düsseldorf en Oslo. Niet per se qua deelnemende liedjes, maar wel qua reisbeleving. De voorbereiding was een onoverzichtelijke hel, maar toen alles eenmaal was geregeld wachtte een veel boeiendere ervaring dan in 2010 en 2011.
Ik mis Baku. Meerdere keren per dag overweeg ik de trein naar Schiphol te pakken om terug te vliegen. Maar ik doe het niet, en de enige reden daarvoor is dat Baku nu Baku niet meer is. Als ik terugkom zou ik het niet herkennen, niet meer het leven kunnen leven van de afgelopen weken.
Nog één keer kippannenkoeken halen. De week in Baku zit er bijna op en dus is het afscheid nemen begonnen- ook van onze favoriete snacktent vlakbij het metrostation dat wij ‘het Louvre’ gedoopt hebben.
Elk jaar een ander verhaal. Maar voor de buitenstaanders komt het elk jaar hetzelfde over. Zolang Nederland de finale niet haalt, lijkt het alsof er niets is veranderd. Alle verhalen zijn binnenkort weer vergeten. Toch vertel ik ze.
De afgelopen weken heeft de redactie van ••ESF Magazine•• bijzonder positief geschreven over de verrichtingen van Joan Franka en het Nederlandse team. Na de generale repetities hebben veel redacteuren en verslaggevers van dit magazine haar toch buiten de top-10 gelaten. Dat vraagt om een uitleg.• Door: De Redactie•
Oh, wat zijn de nachten hier lang. Hoewel ik de laatste dagen amper echt ge-Euroclubt heb, ben ik compleet gesloopt door het vreemde ritme van ’s ochtends vroeg uit bed voor werk & radio, en ’s avonds om 00.00 aanwezig zijn bij een show of repetitie.
Om een uur of 21.00 vertrokken we met een zestal mensen richting de arena. De eerste halve finale begon voor ons om middernacht, en dus vermoedden we ruim op tijd te zijn. Dennis vergat zijn Rijnmondtelefoon en moest terug
Sommige dingen in het leven zijn toch niet zo zeker als je ze de vorige avond hebt opgeschreven. Als ik daadwerkelijk was blijven slapen tot Giel Beelen belde, lag ik nu nog in bed… Het interview ging door een miscommunicatie niet door en dus was ik veel te vroeg wakker.
Na het interview met Giel Beelen gingen Dennis, Friso en ik van huis uit aan het werk. Het perscentrum bood vandaag alleen ’s avonds een programma, en aangezien we internet in het appartement hebben was er dus geen reden daar weg te gaan tot de repetitie zou beginnen.
Het Israëlisch feest was duidelijk het beste feest tot nu toe dit jaar. ‘Maar Steef, je zou toch naar Rusland gaan?’ Jazeker, maar het een bleek het ander niet uit te sluiten.
Op de laatste dag van de repetities had menig artiest last van stemproblemen. Vocaal gezien bewaarden de Songfestivalartiesten bepaald niet het beste voor het laatst. Mijn favoriet Frankrijk herstelde zich wel enigszins voor de beroerde repetitie van gisteren, maar bijvoorbeeld Italië had pas bij de laatste take alles echt onder controle.
Gisteravond was de avond van het openingsfeest, maar zoals ik al blogde sloeg ik dat feestje over. Dennis, Friso en ik maakten er een rustig avondje van. We reisden vanuit het perscentrum naar Fountain Square, waar het restaurant op het dakterras inmiddels ons stamtentje is geworden. Telegraaf-collega Richard at daar gezellig met ons mee.
Na een onrustige ochtend heb ik eindelijk het idee dat de ergste chaos voorbij is. Dat komt met name door de redactietaken bij ESC Daily. De afgelopen dagen heb ik daar in mijn blog slechts mondjesmaat over geschreven, maar nu de bom gebarsten is geef ik toch even een korte uitleg.
Voor het eerst dit Songfestival vertrokken Dennis en ik iets vroeger uit het perscentrum. De laatste dagen is fatsoenlijk eten er nogal eens bij ingeschoten en bovendien wilden we in tegenstelling tot gisteren nu eens het begin van een feest meemaken.
Om precies twaalf minuten over acht schalden de openingsklanken van ‘Ola Nordmann’ uit mijn telefoon ten teken dat een korte nacht ten einde was gekomen. Dennis bleek al uit bed en Friso zat zelfs al in de bus naar Shaki.
Het Georgische feest begon oorspronkelijk al om 19.00. Maar omdat de werkdag opnieuw uitliep zaten Dennis, Friso, Erik en ik pas na 21.00 aan onze broodjes kip.